داستان حضرت ابراهیم ( ع )

بسمۀ تعالی**********همسرا  بر  من  چراغی  بوده ای************************درتصوّرچهره ات چون ماه بود                زندگی   پنجاه   سال، کوتاه  بودآنقدر  کوتاه،   بر  من  وانمود                کی شده  مهلت  تو را گویم درودتا تو  بودی فرصتی بر آن نشد               تا  تو  را گویم  فدایت،  هان نشدتا که من رفتم بگویم یک سلام              وقت،  ضیق  آمد  مرا فرصت تماموقتِ دیگرهم چنین آمدبه پیش             چون نیامد  بر  زبان گردیده نیشتا  که  جنبیدم   مهارش  آورم               رفته ای دستم  که  بر جان آمدمرفته ای ازدستِ من صدآه و وای             کی دگر  باز آورم کی هست جای  جانِ  بی  یارم  کجا  دارد ثمر                کاش می شد با تو  بودم  همسفرجان من با جان تو ممزوج شد             داستان حضرت ابراهیم ( ع )...

بسمۀ تعالی**********شعر سنگ قبر مرحوم کربلائی نقی توکّلی********************************پدرجان رفته ای غم مانده بر دل             نسیمی کی وزد بر رفع مشکلنمی گردد غمت هرگز فراموش               طنین انداز باشد در دل و گوشپدر  هر  رحمت  حقّ   بر  تو  بادا              شمولت فیض حقّ گردد به فرداتوراآئین و دین، بوده است اسلام             که قرآن و امامان بر تو بود، تامنقی پاکیزه  خو  باشد  به همراه              تقی جودش بُوَد همواره  در راهتو   را    بخشد   خداوند    تعالی               که  بوده  حُبِّ   مولا  در  تو  بابا******************************************************روز دو شنبه مورّخۀ1401/122//********************// داستان حضرت ابراهیم ( ع )...

بسمۀ تعالی**********در حقیقت مالک اصلی خدا است**************************در حقیقت مالک اصلی خدا است            ما  همه  فانی،  فقط  او  را بقا است مالکیّت   اعتباری   بیش  نیست            تا نفس باشد، ز ما حقّی به جا  استمال وجان، فرزند وامکان، خانمان            چند صباحی را  امانت  نزد  ما استمالکیّت  عاریت   باشد   به  کس            در همین دنیا  تو  را  تا  انتها  است مال من فرزند من را، لحظه ایست            هی مگو من صاحبم،دان ازکجا استهمسرو، اقوام و خویشان تا به کی            آن دمی را  زنده ای عهد و  وفا استتا  تو  رفتی ملک  و مال  و اعتبار            صاحبی  دیگر   بیابد،  بر  ملا   استآخرین  دم   از  تو   باشد   اختیار               چون دمی دیگر نباشد، جا به جا استهر چه را مالک بُدی رفت از کفت             هر چه را دادی به خیرات آن به پااستگرنمودی بذل وبخشش ماندنی است   &nbs داستان حضرت ابراهیم ( ع )...